Η ΝΗΠΤΙΚΗ ΕΠΙΜΟΝΗ ΤΗΣ ΧΑΝΑΝΑΙΑΣ

 

Η ΝΗΠΤΙΚΗ ΕΠΙΜΟΝΗ ΤΗΣ ΧΑΝΑΝΑΙΑΣ

Ἡ νηπτικὴ ἐπιμονὴ τῆς Χαναναίας γυναίκας

.          Κατὰ τὸν ἀπόστολο Πέτρο ὁ Θεὸς δὲν εἶναι προσωπολήπτης, ἀλλὰ κάθε ἄνθρωπος, σ᾽ ὅποιο ἔθνος κι ἂν ἀνήκει, ὅταν εἶναι θεοφοβούμενος καὶ ἐργάζεται δικαιοσύνη, ἀγωνιζόμενος γιὰ τὸν ἐνάρετο βίο, εἶναι δεκτὸς ἀπὸ τὸν Θεό.
.         Ἐν τούτοις, ὅταν ἡ Χαναναία γυνή, ἡ “ἐξελθοῦσα” ἀπὸ τὰ ὅρια τῶν ἐθνικῶν πόλεων Τύρου καὶ Σιδῶνος, προκειμένου νὰ συναντήσει τὸν Κύριο, ὁ ὁποῖος εἶχε πλησιάσει στὴν περιοχὴ αὐτή, θέλησε νὰ μιλήσει μαζί του, Ἐκεῖνος δὲν ἔδειξε διάθεση νὰ τῆς ἀπευθύνει λόγο. Ἀπέφυγε τὸν διάλογο μὲ τὴν γυναίκα αὐτή.
.         Σύμφωνα μὲ τὸ σχετικὸ εὐαγγελικὸ κείμενο, μόλις ἡ Χαναναία γυνὴ πλησίασε τὴν ἀκολουθία τοῦ Κυρίου, ἄρχισε νὰ κραυγάζει δυνατὰ γιὰ νὰ τὴν ἀκούσει καὶ νὰ τὴν προσέξει· ἐλέησον μὲ Κύριε, υἱὲ Δαβίδ· ἡ θυγάτηρ μου κακῶς δαιμονίζεται, ὁ Κύριος ὅμως οὐκ ἀπεκρίθη αὐτῇ λόγον! Δὲν τῆς ἔδωσε σημασία. Μάλιστα, ὅταν οἱ μαθητές του, ἐνοχλημένοι ἀπὸ τὶς κραυγὲς τῆς Χαναναίας, τὸν παρεκάλεσαν· ἀπόλυσον αὐτήν, ὅτι κράζει ὄπισθεν ἡμῶν, ὁ Κύριος “διέψευσε” τὸν λόγο τοῦ Πέτρου, ὅτι ὁ Θεὸς δὲν εἶναι προσωπολήπτης καὶ δὲν κάνει διάκριση μεταξὺ τῶν ἐθνῶν καὶ τοῦ Ἰσραήλ, λέγοντας στοὺς μαθητές του· οὐκ ἀπεστάλην εἰ μὴ εἰς τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα οἴκου Ἰσραήλ.
.         Παρὰ τὴν ἀπογοητευτικὴ ἐν τούτοις ἀπάντηση τοῦ Κυρίου πρὸς τοὺς μαθητές του, γιὰ τὴν δύστυχη γυναίκα, τὴν Χαναναία, ἐκείνη συνέχισε νὰ ἐπιμένει στὸ αἴτημά της· Κύριε, βοήθει μοι. Τότε ὁ Κύριος ἐμίλησε, γιὰ νὰ τῆς δηλώσει, μὲ λόγο προσβλητικό, ὅτι δὲν ὑπάρχει κανένα περιθώριο ἐπικοινωνίας του μαζί της. Γιὰ ποιό λόγο ἄραγε; Διότι· οὐκ ἔστι καλὸν λαβεῖν τὸν ἄρτον τῶν τέκνων καὶ βαλεῖν τοῖς κυναρίοις.
.        Ὁποιοσδήποτε κι ἂν ἦταν ὁ ἀποδέκτης αὐτοῦ τοῦ σκληροῦ καὶ ταπεινωτικοῦ λόγου τοῦ Κυρίου, θὰ προσπαθοῦσε τὸ γρηγορότερο νὰ ἐξαφανισθεῖ ἀπὸ προσώπου Κυρίου, γιὰ νὰ κρύψει τὸ δικό του πρόσωπο στὰ ἔγκατα τῆς γῆς.
.          Ἡ Χαναναία ὅμως δὲν ἔλεγε  νὰ σκύψει τὸ κεφάλι. Ἐπέμενε, ἤθελε νὰ κάμψει τὴν ἀντίσταση τοῦ Χριστοῦ γιὰ διάλογο μαζί της. Ἔτσι ἀπάντησε αὐθόρμητα καὶ ἄμεσα στὸν ταπεινωτικὸ λόγο του· Ναί, Κύριε· καὶ γὰρ τὰ κυνάρια ἐσθίει ἀπὸ τῶν ψυχίων τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τῶν κυρίων αὐτῶν.
.          Παραδέχθηκε ὅτι εἶναι σκυλάκι. Καὶ μάλιστα πεινασμένο. Ναί! Ἀλλὰ δὲν κάμφθηκε! Δὲν τελμάτωσε στὸν πόνο τοῦ ἠχηροῦ ταπεινωτικοῦ λόγου τοῦ Κυρίου. Ἀντίθετα ὁ λόγος αὐτὸς τὴν ἐτίναξε ἐπίσης αὐθόρμητα ὑπεράνω τῆς σκληρῆς ἐξουθένωσης τοῦ Κυρίου, σὲ μία σωτήρια ὑπέρβαση τῆς ταπεινωτικῆς ἀπορρίψεώς του, ὥστε νὰ “νικήσει” τὸν Κύριο στὴν διαλογική του ἀντίσταση, πείθοντάς τον, ὅτι, ναί, καὶ σὰν σκυλάκι δικαιοῦται νὰ εἶναι, ἀκόμη καὶ ἐπὶ τοῦ ἐδάφους τῆς ἀπορρίψεώς της αὐτῆς, ὁμοτράπεζος τῶν κυρίων της.
.         Καὶ ἀξιώθηκε νὰ τιμηθεῖ μὲ τὴν ἀξιοζήλευτη ἐπιβράβευσή της· ὦ γύναι, μεγάλη σου ἡ πίστις· γενηθήτω σοι ὡς θέλεις! Καὶ ἰάθη ἡ θυγάτηρ αὐτῆς ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης.
.           Σὲ ποιό σημεῖο ἄραγε τῆς στάσεώς της ἀπένταντι στὸν Κύριο ἔδειξε ἡ Χαναναία γυναίκα τὴν νηπτικὴ ἀνταύγεια τοῦ νοῦ της; Ἀσφαλῶς στὸ σημεῖο ποὺ κεραυνοβολήθηκε ἀπὸ τὴν ἐξουθενωτικὴ ἀπόρριψη τοῦ Χριστοῦ. Οὐκ ἔστι καλόν, λαβεῖν τὸν ἄρτον τῶν τέκνων καὶ βαλεῖν τοῖς κυναρίοις.
.        Μία τέτοια ταπείνωση, μπροστὰ στὰ μάτια τοῦ πλήθους κόσμου, δὲν θὰ τὴν ἄντεχε ἄλλος ἄνθρωπος. Ἡ ὀξύτητα τῆς προσβολῆς αὐτῆς· “κυνάριο”, εἶσαι σκύλος, θὰ μποροῦσε νὰ λειτουργήσει στὶς περισσότερες, παρόμοιες περιπτώσεις, ὡς ἀνάφλεξη ὀργῆς μὲ δυναμισμὸ φονικοῦ ὅπλου! Καὶ τότε ἡ ψυχολογία θὰ ἐδικαίωνε ἀσφαλῶς τὸν ἐκμανέντα.
.          Ἀντίθετα ὅμως, γιὰ τὴν ἐθνικὴ γυναίκα τῆς Τύρου καὶ τῆς Σιδῶνος ἡ προσβολὴ αὐτὴ λειτούργησε φωτιστικά. Ὁ νοῦς της ἦταν “ξύπνιος”! Δὲν κοιμότανε, δέν… ροχάλιζε. Εἶχε τὴν νηπτικὴ ἑτοιμότητα νὰ ἀνατρέψει τὴν πρόκληση ἐπιθετικότητος τοῦ παθογόνου ἐρεθισμοῦ τῆς κυριακῆς προσβολῆς σὲ εὐλογία Κυρίου. Ἀποδέχθηκε τὴν προσβολὴ αὐτὴ μὲ καθαρὴ καρδία καὶ ἀξίωσε τὸ δικαίωμα τοῦ κυναρίου νὰ σιτίζεται ἀπὸ τὰ ψιχία τῆς τραπέζης τῶν κυρίων του. Αὐτὴ ἦταν ἡ νηπτικὴ λειτουργία τοῦ νοῦ ἑνὸς ἀνθρώπου τοῦ ἐθνικοῦχώρου, χωρὶς προϋποθέσεις εὐαγγελικῆς παιδείας. Πραγματικὸ θαῦμα! Νηπτικὴ ἀνταύγεια μίας ψυχῆς τοῦ χώρου αὐτοῦ, ἐπιδεκτικῆς ὅμως τῆς ὑψοποιοῦ ταπεινώσεως, χάριτι θείᾳ.
.          Τὸ θετικὸ ἀποτέλεσμα τῆς θεαματικῆς, ἐν μέσῳ πολλοῦ κόσμου, ἀπορρίψεως τῆς Χαναναίας γυναίκας ἀπὸ τὸν Κύριο δὲν πρέπει φυσικὰ νὰ καταλογισθεῖ ἀποκλειστικῶς καὶ μόνο στὴν τελευταία, ἀλλὰ καὶ στὴν χαριτόβρυτη εὐλογία τοῦ κυριακοῦ λόγου. Ὁπωσδήποτε ὅμως ὁ Κύριος, μὲ ὄργανο τὴν εὐλογία τῆς ἀπορρίψεώς της, φώτισε τὸν νοῦ της μὲ μία ἔκρηξη νηπτικῆς ἐλλάμψεως, φωτιστικῆς καὶ γιὰ τοὺς ἀναγνῶστες τῆς οἰκείας εὐαγγελικῆς περικοπῆς.
.          Ἡ Χαναναία γυναίκα, σὲ ἐκπληκτικὴ ἐγρήγορση ἑτοιμότητος νὰ δεχθεῖ τὴν ἀπόρριψή της στὸν εὐρύτερο κοινωνικὸ χῶρο, ἔγινε παράδειγμα πρὸς μίμηση σ᾽ ἕνα κοινὸ πρόβλημα ὅλων μας· τὴν προστασία πάσῃ θυσίᾳ τοῦ κοινωνικοῦ προσωπείου μας! Ἡ ἀνταύγεια τῆς νήψεως ἐκπέμπεται πλούσια στὴ δημόσια αὐτὴ ταπείνωση, ὅπου ἡ παραδοχὴ τῆς γυμνότητος τοῦ ἀνθρώπου, ἀπὸ γνήσια ἀξιολογικὰ ἐρείσματα τῆς ζωῆς ἀποβαίνει πάθος ἀνυπόφορο.

ΠΗΓΗ ἠλ. κειμ.: paterikakeimena.blogspot.com
Ἐπιμέλεια