Η «ΥΠΕΡΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ» ΚΑΙ Η ΕΩΣΦΟΡΙΚΗ ΜΥΗΣΗ

 

Η «ΥΠΕΡΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ»¹

ΚΑΙ Η ΕΩΣΦΟΡΙΚΗ ΜΥΗΣΗ

 της Λυγερής Μελά

Master Ψυχολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών, τελ. Θεολογίας

      H σημαντικότερη ίσως οργάνωση που συν­ετέλεσε στην παγκόσμια εξάπλωση του απο­κρυφισμού στο ευρύτερο κοινό, επιστημονικό και μη, τόσο στη Δύση όσο και στην Ανατολή, υπήρξε ως γνωστόν η Θεοσοφική Εταιρεία, που ιδρύθηκε το 1875.

Από πολύ νωρίς, ένας από τους στόχους της ήταν η δημιουργία μιας ομάδας ψυχολό­γων², οι οποίοι, χρησιμοποιώντας το κατάλλη­λο λεξιλόγιο, θα διέδιδαν στον επιστημονικό κόσμο τις διδασκαλίες της Kabbalah, του εβραϊκού μυστικισμού, που βασίζεται πρωτί­στως στην άμεση επικοινωνία με τα πνεύματα.

 Δεν είναι τυχαίο ότι από τη γέννηση της Ψυχολογίας εκπρόσωποι της (S. Freud, C. Jung. W. James κ.α). όχι μόνο επηρεάστηκαν, αλλά και προώθησαν συνειδητά τη καμπαλιστική-θεοσοφική διδασκαλία για τον Θεό, τον κόσμο και τον άνθρωπο, που επικρατούσε στους «εσωτερικούς κύκλους» της Δύσης ως «ανώτερη Φιλοσοφία». Σαν αποτέλεσμα, ο λό­γος του Κυρίου για την ύπαρξη του δαιμονι­κού κόσμου χλευάστηκε, ώστε από πολλούς ειδικούς να κατηγορείται μέχρι σήμερα ως δι­δασκαλία «αντιεπιστημονική» έως και «μη ανθρωπιστική».

 Η σύγχρονη προσπάθεια του αποκρυφι­σμού να κατακτήσει ολοκληρωτικά τον χώρο της ψυχολογίας και της ψυχοθεραπείας, να διαστρέψει πλήρως το έργο της και να το στρέ­ψει αποκλειστικά στην επικοινωνία και την καταληψία από τα πνεύματα φέρει τον τίτλο: «Υπερπροσωπική Ψυχολογία». Ο κλάδος αυτός βασίζεται στην «Εσωτερική Ψυχολογία» της θεοσοφίστριας και μέντιουμ Alice Bailey, την παρουσιαζόμενη ως πνευματική μητέρα του κινήματος της «Νέας Εποχής» του ερχομένου ψευδο-μεσσία. Η θεοσοφική οργά­νωση της «Παγκόσμιας Καλής Θέλησης» της Bailey προβάλλει την «Υπερπροσωπική Ψυ­χολογία» ως την «νέα ψυχολογία», που θα προετοιμάσει την ανθρωπότητα για τον 21^ο αιώνα, για μια νέα εποχή και ένα νέο πολιτι­σμό... για την επίσπευση της γέννησης ενός «νέου κόσμου»³.

 Πρωτοπόροι της «Υπερπροσωπικής Ψυχο­λογίας» θεωρούνται επίσης ο επιφανής ψυχο­λόγος και θεοσοφιστής William James, ο Carl Jung, ο καμπαλιστής Roberto Assagioli και ο Abraham Maslow. Ο όρος «Υπερπροσωπική Ψυχολογία» διαδόθηκε για πρώτη φορά στο ευρύ κοινό το 1967 από τον Abraham Maslow. που την προώθησε μάλιστα, ως «την τέταρτη δύναμη στην ψυχολογία, μετά την ψυχαναλυ­τική, την συμπεριφοριστική και την ανθρωπι­στική κατεύθυνση»⁴.

Πρέσβευε, ότι ξεπερνά τις άλλες τρεις κα­τευθύνσεις, καθώς περιλαμβάνει τις μυστικι­στικές εμπειρίες, που ο ίδιος θεωρούσε «κορυ­φαίες», τοποθετώντας τις δαιμονικές οπτασίες στο υψηλότερο σημείο της πυραμίδας των αναγκών του ανθρώπου σαν ένα απαραίτητο συστατικό της «αυτοπραγμάτωσης». Την ανθρωπιστική κατεύθυνση, που ο ίδιος είχε εισα­γάγει, την θεωρούσε απλώς ως «μεταβατική, σαν μία προετοιμασία για μία υψηλότερη τέ­ταρτη ψυχολογία, την υπερπροσωπική. την πέραν του ανθρώπου... πέρα από την ταυτότητα και την αυτοπραγμάτωση»⁵.

 H δήλωσή του αυτή δημοσιεύεται στο πρώτο τεύχος της νεοεμφανιζόμενης εφημερί­δας της Υπερπροσωπικής Ψυχολογίας (Jour­nal of Transpersonal Psychology)⁶, η οποία εκδίδεται από τον ιδρυτή της Journal of Humanistic Psychology⁷. Την ιδία περίοδο ο Maslow ορίζεται Πρόεδρος του Αμερικανικού Ψυχολογικού Συνδέσμου (ΑΡΑ) (1968-1969). ενώ τον επόμενο χρόνο πεθαίνει από καρδιακή προσβολή, πριν να εκπληρωθεί «το όραμά του» για την «Υπερπροσωπική Ψυχολογία».

 Πολύ σύντομα, το 1971, ιδρύεται η «Εται­ρεία για την Υπερπροσωπική Ψυχολογία», (Transpersonal Psychology Association), μετά από δύο χρόνια το «Ινστιτούτο των Νοητικών Επιστημών» (Institute of Noetic Sciences) και πρόσφατα (1999) η «Ευρωπαϊκή Εταιρεία της Υπερπροσωπικής Ψυχολογίας»⁸ (European Transpersonal Psychology Association) με ένα από τα πολλά σύμβολα της, τον «ροδόσταυρο».

 Μέσα από την «Υπερπροσωπική Ψυχολο­γία» προωθείται έντεχνα όλη η κακοποιός και μισάνθρωπη διδασκαλία των δαιμόνων, με τη χρήση ψυχολογικών εννοιών. Βασικά σημεία της είναι τα ακόλουθα:

 1. Ως ανώτερος και έσχατος σκοπός της Ψυχολογίας προβάλλεται η εκούσια κατάλη­ψη από τα δαιμόνια ως «ένωση της ψυχής με την κοσμική ψυχή του σύμπαντος», «με το συλ­λογικό ασυνείδητο», «την άλλη πλευρά».

 2. Για την απαλλαγή από τον πόνο και το άγχος, ως λύση προβάλλεται η «διάλυση της προσωπικότητας», η «κατάργηση των ορίων του εγώ», η εμπιστοσύνη και η πλήρης παρά­δοση «στο ασυνείδητο» και τα «πνεύματα-οδηγούς⁹».

 3. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στην «ψυχή» και την εξουδετέρωση των «μηχανισμών άμυ­νας», που χρησιμοποιεί, για να αντισταθεί στις διάφορες οπτασίες και την επικοινωνία με τα πνεύματα, με τη «βοήθεια» τεχνικών κατάργη­σης του νου και διάλυσης της προσωπικότη­τας¹⁰.

 4. Απαιτείται η κατάργηση του νου για την άκριτη αποδοχή του περιεχομένου των «αναδυομένων» φανταστικών εικόνων και η κατάργηση του συναισθήματος, για να μην αφυπνισθεί ο άνθρωπος και κινηθεί αρνητικά προς τις κατασκευασμένες δαιμονικές εμπει­ρίες. 

5. Για την πρόκληση μεταλλαγμένων καταστάσεων συνείδησης χρησιμοποιούνται διά­φορες μέθοδοι (διαλογισμός, γιόγκα, ύπνωση, ενεργητική φαντασία, ασκήσεις με αναπνοές, χρήση ψυχεδελικών κ.α), ενώ ως πιο σημαντι­κή και ανώτερη θεωρείται η αφύπνιση της θεάς-όφεως (Κουνταλίνι), που θεωρείται ότι ενυπάρχει «σαν θεός, μέσα μας».

 6. Οι οπτασίες πνευμάτων, οι ψεύτικοι ου­ράνιοι κόσμοι και οι ζωηρές εικόνες, που κα­τασκευάζουν τα πεπτωκότα πνεύματα στη φα­ντασία, προβάλλονται ως το «εσωτερικό μονο­πάτι» του κάθε άνθρωπου, ως η ακριβής αναπαραστατική φύση του εσωτερικού του κό­σμου.

 7. Η «άγνοια» των δυτικών, των «μη μυη­μένων» στην άσκηση του διαλογισμού, φέρε­ται ως επιχείρημα, για να δικαιολογηθεί ο «φόβος» και η αποστροφή τους προς τις αρνη­τικές εμπειρίες και τις παράδοξες οπτασίες, που βιώνονται κατά τον διαλογισμό.

 8. Ο επώδυνες συνέπειες της δαιμονοληψίας θεωρούνται ως απαραίτητο βήμα για με­γαλύτερες μυήσεις. Οι μυημένοι, που «αντέ­χουν» τις οδυνηρές εμπειρίες και που συνεχί­ζουν να επικοινωνούν με τα δαιμόνια μέσω του διαλογισμού, θεωρούνται άνθρωποι με ιδιαί­τερη δύναμη, αυτογνωσία, αυτοπειθαρχία, με ενισχυμένο και σταθερό «Εγώ». 

9. Η «Υπερπροσωπική Ψυχολογία» προ­βάλλεται ως υπεράνω όλων των θρησκειών και της επιστήμης, γιατί χρησιμοποιεί τεχνικές από όλους τους επιμέρους κλάδους της ψυχο­λογίας και βασίζεται στις μυστικιστικές εμπει­ρίες όλων των αρχαίων θρησκειών¹¹.

 10. Οι μυστικιστικές εμπειρίες θεωρούνται υπεράνω «θρησκείας» και «δόγματος»¹² και με τον τρόπο αυτόν η δαιμονοληψία σαν εμπειρία θεωρείται ανώτερη από την Ορθόδοξη Χρι­στιανική πίστη ή το δόγμα. Τα οράματα των μέντιουμ και οι «δυνάμεις» των μάγων τους το­ποθετούν σε «ανώτερο εξελικτικό στάδιο» υποτιθέμενης πνευματικής ανάπτυξης από εκείνο των Χριστιανών.

 11. Αναγνωρίζεται ισότιμα κάθε κατεύθυν­ση και οποιαδήποτε τεχνική είναι ανοιχτή για να συμπεριλάβει την «Υπερπροσωπική» -αποκρυφιστική διάσταση στο «κλινικό της έργο», όπως της Bailey, του Jung και του Assagioli¹³. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στην «ευθυγράμμιση» και τον διάλογο του «Εγώ» με το «αρχέτυπο του Εαυτού», δηλαδή ένα δαιμόνιο, το όποιο γίνεται το «πνεύμα - οδη­γός» του ασθενή, όταν ο τελευταίος συντονίσει κατάλληλα το σώμα, το συναίσθημα και τον νου του για «να μπορέσει να σταθεί τελικά μπροστά στην παρουσία του Μεγάλου Βασι­λέα, του Ενός Μύστη», δηλαδή του Σατανά.

 Ο θεραπευτής, όταν το θεωρήσει απαραίτητο, καλεί τους «αγγέλους» του πελάτη του, για καθοδήγηση και εύρεση «θεραπευτικής στρατηγικής». Ο πελάτης, άλλωστε, μπορεί να δεχθεί επίσκεψη από τον «Βούδδα», το «Με­γάλο Πνεύμα», τη «Μητέρα - θεά», τον «Χρι­στό», έναν «Γκουρού», έναν «Φύλακα» και άλ­λους «πνευματικούς οδηγούς» ή «βοηθούς», γι^’ αυτό καλείται να αναπτύξει την ενόρασή του και να εμπιστευθεί την «εσωτερική του γνώση».

 Η κακοποίηση υπό των δαιμόνων, όσων μπαίνουν «στη σφαίρα επιρροής των» είναι βέ­βαια ανελέητη. Οι «υπερπροσωπικοί ψυχολό­γοι» κηρύττουν όμως, ότι ο πόνος και οι οδυ­νηρές εμπειρίες, που προέρχονται από τη διά­λυση της προσωπικότητας, καθιστούν το άτο­μο ικανό να μπει σε πνευματιστικές καταστά­σεις και να γίνει δοχείο μεταμόρφωσης... να καταληφθεί από τα πνεύματα... να υποστεί μια αλλαγή που δεν προέρχεται από το άτομο, αλλά από τη σοφή φύση της «Ψυχής». Για πα­ράδειγμα, τα καταθλιπτικά συμπτώματα θεω­ρούνται ότι δείχνουν την ανάγκη του άτομου να βυθιστεί περισσότερο μέσα στην κατάθλι­ψή του, την οποία ονομάζουν και «ηρωικό τα­ξίδι της καθόδου».

 Αν κάποιος στην πορεία υποστεί σοβαρές διαταραχές, σημαίνει ότι δεν είχε «σταθερό Εγώ» και ότι «δεν έκανε σωστά» διαλογισμό. Αν πάλι προσπαθήσει να διακόψει τέτοιου είδους τεχνικές, αυτό θεωρείται επιβεβαίωση πως δεν είχε την «απαιτούμενη δεκτικότητα» και δεν ήταν «άξιος» για τέτοιες εμπειρίες. Μάλλον, «οι αλήθειες με τις οποίες ήρθε σε επαφή ήταν πολύ σπουδαίες και οι ενέργειες πολύ δυνατές, για να αφομοιωθούν από τις νοητικές του δυνάμεις και την προσωπικότητα του». Για τις οδυνηρές συνέπειες μπορεί να κατηγορηθεί επίσης το «κάρμα» του άτομου, η «εθνική του κληρονομιά», το «εξελικτικό του στάδιο», καθώς και το ότι «δεν ευθυγράμμισε σωστά» το νου, το σώμα και το συναίσθημα του με τη δαιμονική «Ιεραρχία».

 Ενδεικτικό της μεγάλης επιρροής των θεο­σοφιστών στον χώρο της σύγχρονης ψυχολο­γίας είναι ότι, μετά από ενέργειες των εκπρο­σώπων της «Υπερπροσωπικής Ψυχολο­γίας¹⁴», εισήχθη στην πρόσφατη έκδοσή του Διαγνωστικού και Στατιστικού Εγχειριδίου, DSM-IV, μια νέα διαγνωστική κατηγορία (V62.89). που ονομάστηκε «θρησκευτικό ή πνευματικό πρόβλημα». Στόχος των θεοσοφι­στών, όπως αναφέρουν, ήταν άφ^’ ενός να χαρακτηριστεί ως «ψυχοθρησκευτικό πρόβλη­μα» ή «επίμονη προσκόλληση στην ορθοδοξία» και άφ^’ ετέρου να μη θεωρηθούν παθολο­γικές, αλλά ως «ψυχοπνευματικά προβλήμα­τα» οι οδυνηρές εμπειρίες που προκαλούνται από την επαφή με τα δαιμόνια, «από τη σχέση ενός άτομου με μία υπέρτατη οντότητα ή δύνα­μη»¹⁵. Αυτοί, που θα θεωρούνται ικανοί να διαγιγνώσκουν και να θεραπεύουν τέτοιου είδους «θρησκευτικά ή πνευματικά προβλήμα­τα», θα είναι οι «υπερπροσωπικοί ψυχολό­γοι», που θα τοποθετηθούν σε αντίστοιχες θέ­σεις. Τελικά, μόνον όσοι έχουν εκπαιδευθεί στην εωσφορική παραψυχολογία θα θεωρούνται ότι έχουν την «πολιτιστική ευαι­σθησία» για την «σωστή αξιολόγηση» και τη «θεραπεία» ενός τέτοιου «θρησκευτικού ή πνευματικού προβλήματος».

 

  

1. Transpersonal Psychology.

2. Bailey, Α. & Khul, D., Discipleship In The New Age-Volume I (2nd ed.). Lucis Trust 1944.

3. World Goodwill Newsletter, New Minds for a New World. No 1, Lucis Trust 1999. Βλ. και http://www. oneworld.ru/lucis-rus/goodwill/wgnl991.hlm

4. Maslow, Α., Toward a Psychology of Being, (2nd ed.),New York. D. Van Nostrand Co. 1968.

5. Maslow. Α.. The Further Reaches of Human Nature, Journal of Transpersonal Psychology, 1969,1, (1), p. 1-9.

6. Βλ. Maslow, Α., ένθ' άνωτ.

7. Cunningham. P. F., Bridging Science And Spirit- New England Psychological Association Newsletter, 21 (1), 2004. Βλ. και: http://www. nepa-info.org/NEPA_NEWS_2.pdf

8. Βλ. Cunningham, P. F., ένθ' άνωτ.

9. Bailey, A. & Khul, D., Letters On Occult Meditation, Lucis Trust 1922.

10. Βλ. Bailey, A. & Khul, D., ενθ' άνωτ.

11. Davis, J., Introduction to Transpersonal Psychology, Part Eight: Transpersonal Psychology and the Wisdom Traditions, 1997. Βλ. και John Davis Ph. D. Home Page: http://www. naropa. edu/ faculty/johndavis/ tp/tpi ntro8.html

12. Βλ. Davis, J., ένθ' άνωτ.

13. The Centre for Transpersonal Psychology (CTP), (Member of the United Kingdom Council for Psychotherapy, London 2005. Βλ. και http://www.transpersonalcentre. co.uk/about.htm

 

Από το περιοδικό ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ αρ.52

 

Read more: http://www.egolpion.com/uperproswpikh-psuchologia.el.aspx#ixzz2lO0tF2jU