ΚΑΙΣΑΡ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ: Του «ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ»
Νοεμβρίου 13, 2013
ΡΕΜΠΡΑΝΤ-ΜΩΥΣΗΣ ΜΕ ΤΙΣ 10 ΕΝΤΟΛΕΣ
ΚΑΙΣΑΡ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
Η κυβέρνηση έχει ετοιμάσει νομοσχέδιο, με βάση το οποίο θα επιτρέπεται η κατά Κυριακή λειτουργία των καταστημάτων. Το νομοσχέδιο, καθώς ήταν από καιρό γνωστή η πρόθεση των κυβερνήσεων υπό την πίεση των κατακτητών της χώρας μας, ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων κυρίως στον εμπορικό κόσμο της χώρας. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι στόχος των εξουσιαστών δεν είναι η τόνωση της αγοράς, η οποία στενάζει λόγω της κατακόρυφης πτώσης της αγοραστικής δύναμης των πολιτών της χώρας, αλλά η πάταξη των μικρών επιχειρηματιών, ώστε να καρπούνται στο προσεχές μέλλον τα κέρδη αποκλειστικά οι ισχυροί της αγοράς, κυρίως τα ξένα ολιγοπώλια.
Γράψαμε και σε άλλο άρθρο ότι ο κυρίαρχος καπιταλισμός είναι το σύστημα των ενστίκτων και κυρίως του πάθους για απόκτηση πλούτου. Υπό την άποψη αυτή είναι άκρως αντιευαγγελικό. Και όμως οι χριστιανοί σε Ανατολή και Δύση συνεργάστηκαν και το στήριξαν, προκειμένου από κοινού να αντιπαλέψουν τον άθεο κομμουνισμό! Θα ήταν χαράς ευαγγέλια η επίσημη καταδίκη εκ μέρους της Εκκλησίας του απανθρώπου συστήματος, που έσπειρε θύελλες σ’ όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Αντ’ αυτού διαβάζουμε μόνο κάποια χλιαρά γράμματα, γραμμένα με όλο τον σεβασμό προς τους αρμοδίους για τη σύνταξη αντιευαγγελικών νόμων, στα οποία γίνεται έκκληση στα αισθήματα (υπάρχουν σ’ αυτούς που βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία εκποίησης της χώρας;), ώστε να αναστείλουν την λήψη μέτρων, που έρχονται αντιμέτωπα με την πίστη της Εκκλησίας.
Κατ’ αρχήν πρέπει να εξετάσουμε το θέμα των σχέσεων Κράτους Εκκλησίας. Δεν είναι λίγοι αυτοί που ισχυρίζονται ότι η Εκκλησία, ως νομικό πρόσωπο δημοσίου Δικαίου, οφείλει σεβασμό στους νόμους και στις αποφάσεις της Πολιτείας. Είναι γεγονός ότι η διοικούσα Εκκλησία αποδέχθηκε να τεθεί υπό την διοίκηση του Κράτους, όταν ψηφίστηκε το αυτοκέφαλο της ελλαδικής Εκκλησίας (1833). ΤΟ σφάλμα των τότε διοικούντων αυτήν το πλήρωσε και η χώρα μας και οι άλλες ορθόδοξες χώρες της Βαλκανικής. Όμως λησμονούν όλοι οι βυσσοδομούντες κατά της Εκκλησίας ότι στο προοίμιο του συντάγματος της χώρας γίνεται επίκληση στο όνομα της Αγίας Τριάδος. Συνεπώς, δεν είναι ανάγκη να είναι κάποιος συνταγματολόγος, ώστε να αποφανθεί ότι στη χώρα μας κάθε αντιευαγγελικός νόμος είναι αντισυνταγματικός! Και η εντολή είναι σαφής για την εργασία κατά Κυριακή: «Έξι ημέρας εργά, τη δε ημέρα τη εβδόμη Σάββατα Κυρίω τω Θεώ σου». Βέβαια το προς ψήφιση νομοσχέδιο δεν είναι το πρώτο, που αντιτίθεται σε εντολή του Ευαγγελίου του Χριστού. Έχει προηγηθεί ο νόμος της νομιμοποίησης της εκτρώσεως, εγκλήματος κατά την Εκκλησία, και αιμορραγούμε ως χώρα μέχρι τελικής εξαντλήσεως και δημογραφικού αφανισμού. Έχει ακολουθήσει πλήθος νομοθετικών ρυθμίσεων σχετικών με το οικογενειακό δίκαιο, το οποίο έχει εναρμονιστεί με εκείνο των άλλων «χριστιανικών» κοινωνιών, που βιώνουν από αιώνα και πλέον την παρακμή του τέλους της ιστορίας τους. Πρέπει να είναι κάποιος εμπαθής πολέμιος της Εκκλησίας, όπως είναι κάποιοι της Αριστεράς, ώστε να θεωρούν κατεστημένο την Εκκλησία. Βέβαια υπάρχει κάποιο ελαφρυντικό: Η ιδεολογική τους αφετηρία δεν τους βοηθά να κάνουν διάκριση μεταξύ θεσμού και προσώπων.
Η Εκκλησία δεν είναι θεσμός απόκοσμος και αντικοινωνικός. Ο Χριστός με το Ευαγγέλιό του διόρθωσε τις διατάξεις του νόμου της Παλαιάς Διαθήκης, που είχαν καταστεί νεκρό γράμμα. Έτσι η Εκκλησία δεν αντιτίθεται σε κατά Κυριακήν εργασία σε νοσοκομεία και κοινωφελείς οργανισμούς. Είναι όμως ενδοτισμός ανεπίτρεπτος για διοικούντες την Εκκλησία ο περιορισμός σε ευχολόγια προς τους αρμοδίους για αναθεώρηση των σχεδιασμών τους. Πέρα από το πλήγμα που θέλουν να καταφέρουν αυτοί στον εμπορικό κόσμο της χώρας θέλουν να καταφέρουν και δύο άλλα πιο ολέθρια: Τη διάλυση της οικογένειας, τα μέλη της οποία δεν θα έχουν τη δυνατότητα να συνευρίσκονται ούτε κατά Κυριακή και την πρόκληση κατά της Εκκλησίας, την οποία θέλουν να προβάλουν ως θεραπαινίδα της Πολιτείας. Και είναι γεγονός ότι από την παλιγγενεσία δεν ήσαν λίγες οι περιπτώσεις εκείνες, που εκκλησιαστικά πρόσωπα λησμόνησαν το «πειθαρχείν Θεώ μάλλον ή ανθρώποις» και έδειξαν ενδοτισμό τέτοιου μεγέθους, ώστε να δικαιώσουν άλλους εχθρούς της Εκκλησίας, που θεωρούν τη θρησκεία όργανο των εκάστοτε κρατούντων. Βέβαια ίσως κάποιοι ειρωνευθούν και αντείπουν: Και πόσοι άραγε εκκλησιάζονται τακτικά κατά Κυριακή, ώστε το προς ψήφιση νομοσχέδιο να τους εμποδίζει πλέον; Μικρός, δυστυχώς, είναι ο αριθμός, όμως η χώρα μας έχει ακόμη σύνταγμα, στο οποίο εκδηλώνεται ο σεβασμός προς την πίστη των προγόνων μας.
Η διοικούσα Εκκλησία είναι καιρός να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και να αναλογισθεί την ευθύνη της έναντι του Θεού, ο οποίος δεν μυκτηρίζεται. Η νέα τάξη πραγμάτων έχει καταστεί προκλητική και επαίρεται υπέρ παν σέβασμα! Είναι καιρός να λάμψει η Εκκλησία, πριν επανέλθουμε στις κατακόμβες. Να ακουστεί και πάλι το «ουκ έξεστί σοι». Να απειληθούν ακόμη και με αφορισμό οι πρωταίτιοι των αντιευαγγελικών νομοσχεδίων. Βέβαια ο όρος αφορισμός προκαλεί θυμηδία στους «προοδευτικούς» ποικίλων αποχρώσεων! Όμως δεν είναι παρά η αποκοπή από το σώμα της Εκκλησίας, τις εντολές της οποίας απαξιώνουν. Να απειληθούν με αφορισμό ακόμη και εκείνοι που θα ψωνίζουν, αν ψηφιστεί, κατά Κυριακή. Είναι καιρός η Εκκλησία να προχωρήσει σε σύμπτυξη και καταμέτρηση των πιστών. Όχι πόσοι είμαστε στην ταυτότητα, η απαλοιφή του θρησκεύματος από την οποία είχε προκαλέσει τότε εντονότατες αντιδράσεις.
Το σύστημα ίσως βρεθεί σύντομα μπροστά στο δίλημμα: Να διατηρήσει στην εξουσία το πολιτικό κατεστημένο της διαφθοράς ή να καλέσει σ’ αυτήν την αριστερά (του συστήματος); Τότε ίσως βρεθούμε ενώπιον οδυνηρών εξελίξεων, όπως αναθεώρησης του συντάγματος, χωρισμού Πολιτείας – Εκκλησίας, αναμόρφωσης (δηλαδή παραμόρφωσης) του οικογενειακού δικαίου. Άραγε πιστεύει πλέον ο λαός το μονομερές κήρυγμα περί αθεϊσμού μιας και μόνο μορφής; Μήπως ο πρακτικός υλισμός τον έχει αφανίσει, ώστε να στρέφει την πλάτη του προς την Εκκλησία εξ αιτίας των διοικούντων αυτήν;
Και συ, λαέ, αν όλοι σε εγκαταλείψουν, μη λησμονείς ότι πίσω μας στέκει ο Θεός και αναμένει τη μετάνοιά μας. Δεχόμαστε ως χώρα και ως λαός άγρια επίθεση. Ας ετοιμάσουμε επί τέλους την άμυνά μας: Κανένας για ψώνια την Κυριακή, αν τελικά ψηφιστεί το νομοσχέδιο. Κανένας σε πολυκατάστημα ξένων συμφερόντων ή εντοπίων πλουτοκρατών. Όλοι στον έμπορο της πόλης μας και της γειτονιάς μας την καθημερινή. Και κάθε έμπορος ας μην εύχεται να αυξηθούν οι απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων. Είναι σαν να εύχεται να κλείσει το κατάστημά του!
Τελικά οι λαοί θα νικήσουν, γιατί ο Θεός τους δημιούργησε.
«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου