ο γ.Πορφύριος λέει την ευχή τού Ιησού

ΚΥΡΙΕ ΕΛΕΗΣΟΝ

Μην περιμένεις να ακούσεις την φωνή του Θεού, να σκίζει τους ουρανούς και να ακούγεται σε όλον τον πλανήτη.
Ο θεός μιλάει στον καθένα ξεχωριστά.
Σε σταμάτησε η φωνή του όταν πήγες να κάνεις το κακό στον συνάνθρωπο σου.
Σε φρέναρε. Σου άλλαξε γνώμη
Σε σταμάτησε η φωνή σου όταν ήθελες να χτυπήσεις το παιδί σου. Σε συγκράτησε.
Σου άλλαξε γνώμη.
Σου μίλησε να σηκώσεις τον άγνωστο χτυπημένο από τον δρόμο και δεν τον παράτησες.
Σου μίλησε και βοήθησες τον απελπισμένο και δεν αδιαφόρησες.
Κάθε ημέρα και κάθε λεπτό μας μιλάει ο Θεός. Μας λέει τι είναι κακό και τι κακό.
Μας συμβουλεύει και μας προφυλάσσει.
Από εμάς εξαρτάτε όμως αν θα τον ακούσουμε ή όχι.
Μην περιμένεις να ακούσεις την φωνή του Θεού, να σκίζει τους ουρανούς και να ακούγεται σε όλον τον πλανήτη.
Γιατί μιλάει από μέσα σου. Είναι η συνείδησή σου.
Η πνοή του Θεού που φύσηξε μέσα σου όταν γεννήθηκες.
Και όταν μάθεις να ακούς αυτήν την φωνή................
θα σου μάθει περισσότερα.!!!
ΚΥΡΙΕ ΕΛΕΗΣΟΝ

Ευχαριστώ τον Π.Αθανασιο για την ψαλμωδία που μου παρεχώρησε....

Συνέδριο ΑΠΘ Εκκλησία κ Αριστερά 22-23/1/13 Κουράκης

Ο Έλληνας Υπουργός παιδείας: Ειδικός φόρος στους πιστούς χριστιανούς για να πληρώνονται οι παπάδες

Posted: Ιανουαρίου 30, 2015 at 10:11 μμ

Στο παρακάτω βίντεο μπορείτε να δείτε μια παλιά δήλωση του τότε τομεάρχη Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ και νυν υπουργού Παιδείας Τάσου Κουράκη. Ο κ. Κουράκης, πρότεινε μεταξύ άλλων για τη μισθοδοσία του κλήρου να επιβληθεί φόρος υπέρ της Εκκλησίας μόνον στους πολίτες που οικειοθελώς θα δηλώνουν χριστιανοί ορθόδοξοι.

Τώρα που ο κ. Κουράκης είναι μέλος της κυβέρνησης και μάλιστα αναπληρωτής υπουργός παιδείας και θρησκευμάτων, θα μπορέσει να πραγματοποιήσει τα σχέδιά του, τα οποία «τυχαίνει» να ταυτίζονται με τα σχέδια της νέας τάξης πραγμάτων.
Πολλές φορές στην Ιστορία αυτού του τόπου το σημαντικότερο ρόλο τον έχουν παίξει τα κατάλληλα πρόσωπα στη κατάλληλη θέση την κατάλληλη περίοδο
Διαβάστε επίσης:
Καταργείται η προσευχή και ο εκκλησιασμός στα σχολεία; (ΒΙΝΤΕΟ)

 

πηγή: http://www.pentapostagma.gr/2015/01/%ce%bf-%ce%ad%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bd%ce%b1%cf%82-%cf%85%cf%80%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%b3%cf%8c%cf%82-%cf%80%ce%b1%ce%b9%ce%b4%ce%b5%ce%af%ce%b1%cf%82-%ce%b5%ce%b9%ce%b4%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%82-%cf%86.html#ixzz3QO7NKvdg

ΣΧΟΛΙΟ ΣΕ ΘΛΙΒΕΡΟ ΕΠΙΣΚΟΠΙΚΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟ ΟΛΙΣΘΗΜΑ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΚΑΚΟΒΟΥΛΗ(;) ΔΙΑΣΤΡΟΦΗ* ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΜΑΣ ΠΑΤΕΡΩΝ ΕΚ ΤΟΥ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΑΡΓΟΛΙΔΟΣ κ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ

* Το παρόν σχόλιο μας, συντάχθηκε εξ αφορμής, της "Επιστολής πρός τον εν Αμερική διαβιούντα κ. Παναγιώτη Τελεβάντο"  http://poimin.gr/apantisi-tou-mitropoliti-argolidos-sta-kakovoula-scholia/#

ΠΗΓΗ: https://www.facebook.com/xenophon.panagiotes/posts/781398875287086?comment_id=781636731929967&offset=0&total_comments=18

Η ΑΙΡΕΣΗ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΝ ΣΥΡΟ

Η ΑΙΡΕΣΗ ΚΑΤΑ ΤΟΝ

ΑΓΙΟ ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΝ ΣΥΡΟ

Ερώτηση. Πώς έχει γράφει για τούς αιρετικούς, ότι μίσησα, Κύριε, εκείνους πού σέ μισούν1; Και αλλού έχει ειπωθεί, ότι μισήστε τούς αιρε­τικούς σαν εχθρούς του Θεού2. Και επίσης, αλλού έχει ειπωθεί, ότι δε θα μισήσεις κανέναν άνθρωπο3; Απάντηση. Τούς αιρετικούς, ώς βλάσφημους και εχθρούς του Θεού, η Γραφή δεν τούς ονόμασε ανθρώπους, αλλά σκύλους και λύκους και γουρούνια και αντίχριστους, όπως λέει ο Κύριος. «Μη δώσετε τα άγια στους σκύλους»4. Και ο Ιωάννης λέει, ότι «παρουσιάσθηκαν πολλοί αντίχριστοι»5. Αυτούς λοιπόν δεν πρέπει να τούς αγαπούμε, ούτε να τούς συναναστρεφόμαστε, ούτε να προσευχόμαστε μαζί τους, ούτε να συντρώ­γουμε, ούτε να τούς δεχόμαστε στο σπίτι, ούτε να τούς χαιρετούμε, για να μη γίνουμε συμμέτοχοι στα πονηρά έργα τους. Αμάρτυρο χωρίο. Πρβλ. Λευιτ. 19, 17. Ματθ 7, 6. Πρβλ. Γαλ. 3, 13. Ψαλ. 138.21. Ερώτησις. Πώς γέγραπται περί των αιρετικών, ότι τούς μισούντάς σε, Κύριε, εμίσησα; Και αλλαχού είρηται, ότι ώς εχθρούς θεού μισήσατε αυτούς. Και πάλιν αλλαχού, ότι ου μισήσεις πάντα άνθρωπον. Απόκρισις. Τούς αιρεσιώτας, ώς βλασφίμους και του θεού εχθρούς, η Γραφή ούκ ωνόμασεν ανθρώπους, αλλά κύνας και λύκους και χοίρους και αντίχριστους, καθώς φησίν ο Κύριος. μη δώτε το άγιον τοίς κυσί. Και Ιωάννης λέγει, ότι αντί­χριστοι πολλοί γεγόνασι. Τούτους ουν ου χρη αγαπάν, ουδέ συνδυάζειν, ουδέ συνεύχεσθαι, ουδέ συνεσθίειν, ουδέ λαμβάνειν εις οίκον, ουδέ χαίρειν αυτοίς λέγειν· ίνα μη των έργων πονηρών αυτών κοινωνήσωμεν.

     Εδώ ο μέγας Πατήρ της Εκκλησίας, άγιος Εφραίμ ο Σύρος, ακουλουθώντας πιστά το ήθος και το φρόνημα όλων των μεγάλων θεοφόρων Πατέρων και Διδασκάλων της Εκκλησίας, δίνει ιδιαίτερη έμφαση στο να καταδείξει τις ολέθριες και καταστροφικές συνέπειες που συνοδεύουν πάντοτε την πλάνη και την αίρεση σε αυτούς που πέφτουν θύματά της. Η αξιολόγηση σαφώς δεν αφορά ως προς την οντολογία το πρόσωπο του αιρετικού αυτό καθ'αυτό που ούτως ή άλλως, θα παραμένει πάντοτε υπερπολύτιμη εικόνα του ζώντος Θεού έστω και αχρειωμένη, αμαυρωμένη, στραπατσαρισμένη αλλά αναφέρεται στις διασπαστικές και διαβρωτικές συνέπειες της αίρεσης εις βάρος της ενότητος του Σώματος του Χριστού. Εξάλλου η εμπειρία της Εκκλησίας τον δικαιώνει πασιφανώς: «Όταν εξετάζουμε τις διδασκαλίες των Οικουμενικών Συνόδων, θα δούμε ότι κάθε αίρεση, που έχει καταδικασθεί από την Εκκλησία, καταργούσε αυτομάτως την διδασκαλία της Εκκλησίας περί θεώσεως και περί φωτισμού και έτσι καταστρέφεται η ευκαιρία της θεραπείας. Οπότε, η αίρεση είναι αίρεση, διότι καταστρέφει την δυνατότητα θεραπείας του ανθρώπου, για αυτό είναι αίρεση» (Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ιεροθέου, «Εμπειρική Δογματική της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας κατά τις προφορικές παραδόσεις του π.Ιωάννου Ρωμανίδη», τόμος Β΄, εκδ. Ι.Μ.Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας), έκδ. α΄ 2011, σελ.448). Έχει μεγάλη σημασία να διαφυλαχθούν τα αληθινά κριτήρια που θεραπεύουν τον άνθρωπο. Αν δεν τεθούν τα κριτήρια της ασθενείας και θεραπείας, δεν αναγνωρίζεται η διαφορά μεταξύ Ορθοδόξων και αιρετικών (σ.449). Επομένως η αίρεση είναι απόκλιση από την αποκαλυπτική αλήθεια, αλλά και από την μεθοδολογία που οδηγεί στην θέωση. (σ.451)".      

Κατά μια πιθανή ερμηνευτική προσέγγιση εδώ ο άγιος Εφραίμ δεν έχει σκοπό σε καμμία περίπτωση, να εξουθενώσει ή να προσβάλλει το πρόσωπο του αιρετικού αλλά αποσκοπεί στο να στηλιτεύσει με οξύ και σκληρό τρόπο μεν, πλην όμως απόλυτα δίκαιο, τις ενέργειες και τις πράξεις των αιρετικών, τον αιρετικό τρόπο ζωής τους και τις δυσσεβείς κακοδοξίες τους που ως επιθετικό καρκινικό κύτταρο απειλεί την υγεία και την ζωή ιδίως των ασθενών μελών του Κυριακού Σώματος. Οι παραινέσεις του αγίου σε αυτό το σημείο δεν εκφράζουν την ακραιφνή δογματική θεολογική ορολογία που διαθέτει ούτως ή άλλως σε άριστο επίπεδο και την εκφράζει σε χιλιάδες άλλα σημεία των διασωθέντων έργων του. Ο  θεολογικός λόγος του αγίου, προσαρμόζεται ανάλογα σε ποιους απευθύνεται, υστερεί σε θεολογική ακρίβεια φαινομενικά αλλά αυτό συμβαίνει γιατί υπηρετεί συγκεκριμένες ποιμαντικές ανάγκες. Ο σκοπός της θεραπευτικής συμβουλής του είναι καθ'ολοκληρίαν ποιμαντικός και εκφέρεται με αυτόν τον τρόπο, ανάλογα με τη δυνατότητα πρόσληψης και λαμβάνοντας υπόψη τις θεολογικές προϋποθέσεις των χριστιανών που απευθύνεται. Και αυτό γίνεται για να έχει τη μέγιστη δυνατή ωφέλεια και να ανακόψει την επιδρομή των δαιμονοκίνητων αιρέσεων έναντι του Προσώπου του Χριστού, της διατήρησης της υγείας του Σώματός Του αλλά και την διαφύλαξη της ενότητάς του Σώματός Του. Ο λόγος των θεουμένων είναι πάντα σύγχρονος, επίκαιρος και διαχρονικός διότι με τη μέγιστη αρετή της διάκρισης μπορεί να γίνεται άλλοτε εξαιρετικά ήπιος και ελαστικός και άλλοτε ιδιαίτερα αυστηρός και επικριτικός διότι αυτό το απαιτεί η κάθε μοναδική περίπτωση με πρωταρχικό κριτήριο όμως, όπως συμβαίνει και στην ιατρική επιστήμη την διατήρηση της υγείας. Με άλλα λόγια το ζητούμενο είναι η αποδυνάμωση έως εξάλειψη κάθε πηγής ή εστίας μολύνσεως, αρρώστιας, αιρέσεως προς χάριν της διατήρησης της φυσικής υγείας του ανθρωπίνου σώματος. Να ολοκληρώσουμε την μικρή αυτή ανάλυση με την εύστοχη επισήμανση του Σεβ. Ναυπάκτου: "Τα δόγματα και οι ορθόδοξες διδασκαλίες περιέχουν ζωή και διασφαλίζουν τη ζωή, γι' αυτό η καλύτερη ονομασία τους είναι όροι, δηλαδή όρια ζωής και θανάτου". (Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ιεροθέου: "Ποιότητα ζωής", εκδ. Γ΄, έκδ.1996, σελ.25)

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:

"ΟΣΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ - ΕΡΓΑ", ΤΟΜΟΣ ΣΤ΄,

εκδ. "Το περιβόλι της Παναγίας",  Α΄έκδ. 1995, σελ. 234-235

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ ΣΑΣ ΠΡΟΤΙΜΗΣΤΕ 

Χριστιανικός Ορθόδοξος Φιλανθρωπικός Σύλλογος Φίλων
Ιερού Ησυχαστηρίου Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου ο Άγιος Γρηγόριος Ο Παλαμάς

Τα έσοδα των πωλήσεων των βιβλίων, θα διατίθενται για Ιεραποστολικούς και Φιλανθρωπικούς σκοπούς.

 

Read more: http://www.egolpion.com/A096DE79.el.aspx#ixzz3QAa7WIjV

Η βασκανία και η αποφυγή της

Η βασκανία είναι μια δαιμονική ενέργεια. Προκαλείται από τη ζηλοφθονία των ανθρώπων και μπορεί να κάνει ζημιά. Αλλά και η ζήλεια συνοδευομένη από κακότητα είναι η αίτια αυτού πού λέγεται βασκανία.

Όταν δε κάποιος λέει κάτι με φθόνο, τότε λέει ο λαός ότι «πιάνει το μάτι». Η Ορθόδοξος Εκκλησία παραδέχεται την βασκανία. Γι αυτό υπάρχει και ειδική ευχή γι’ αυτήν στο Ευχολόγιο «Δέσποτα Κύριε Ιησού Χριστέ ο εν Βαβυλώνι...». Η ευχή δε της βασκανίας διαβάζεται μόνο από ιερέα και όχι από λαϊκούς. Μάλιστα για την αποφυγή της βασκανίας πολλοί άνθρωποι επηρεασμένοι από δεισιδαιμονίες των συνανθρώπων τους κουβαλούν διάφορα φυλαχτά, μάτια γαλάζια, χάντρες γαλάζιες για να μην τούς ματιάζουν.

Αυτά όλα είναι κατασκευάσματα του διαβόλου. Κάθε εναντία δύναμη του πονηρού διαβόλου δεν μπορεί να εξέλθει με δαιμονική μεθοδεία ως είναι τα ανωτέρω προαναφερθέντα κατασκευάσματα, αλλά μόνον με τη δύναμη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Συνηθισμένο φαινόμενο, πού απαντάται κυρίως στα βρέφη είναι και η τοποθέτηση μπλε ματιών πάνω στα μαξιλαράκια των παιδιών από μητέρες και γιαγιάδες, για να μην τα πιάνει το μάτι. Το φαινόμενο αυτό συναντάται κατά κόρον και στον εκκλησιαστικό χώρο.

Είναι δε γεγονός ότι και τα καταστήματα χρυσαφικών έχουν επινοήσει και δαιμονικές καρφιτσούλες με ματάκια μπλε και χανδρούλες προκειμένου να κρεμασθεί ο Σταυρός ή η εικόνα της κυρίας Θεοτόκου. Και τούτο για να ικανοποιήσουν τη δαιμονική κυριαρχία. Έτσι γίνεται το παράλογο να δουλεύει ο άνθρωπος «δυσίν κυρίοις». Το καλύτερο είναι να χρησιμοποιείται μόνο ο σταυρός. Διά του τύπου του Τιμίου Σταυρού συντρίβονται όλες οι δυνάμεις του διαβόλου. Κι αυτή η βασκανία πού είναι ενέργεια και μεθοδεία του διαβόλου, για να κάνει τον άνθρωπο να υποφέρει.

Είναι δε γνωστό ότι πολλοί ανυποψίαστοι άνθρωποι και μάλιστα άνθρωποι της Εκκλησίας συνηθίζουν εκ καλής προθέσεως να ξεματιάζουν με διαφόρους τρόπους. Άλλοι ρίχνουν πάνω σε αναμμένο κάρβουνο γαρίφαλο και αν σκάσει με θόρυβο, λένε ότι υπήρχε μάτιασμα και εξαλείφτηκε, άλλοι πάλι χρησιμοποιούν ένα φλιτζάνι νερό και ρίχνουν μέσα στο νερό μια σταγόνα λάδι και αν διαλυθεί λένε το ίδιο, άλλοι χρησιμοποιούν αλάτι, άλλοι λένε διάφορες προσευχές πού εκ παραδόσεως παρέλαβαν από τη μητέρα τους ή τη γιαγιά τους λέγοντας ότι αυτή την ευχή δεν μπορούν να την λένε εκφώνως γιατί είναι μυστική και πολλοί άλλοι με διάφορους άλλους τρόπους πού διασώζουν κι ένα τοπικό χαρακτήρα. Όλες αυτές οι συνήθειες κρύβουν μέσα τους στοιχεία δαιμονικά.

Μάλιστα επειδή αυτοί πού τα χρησιμοποιούν συμβαίνει να είναι και μέλη της Εκκλησίας τούς πειράζει ο διάβολος κάνοντάς τους να πιστεύουν ότι εξαιτίας των δικών τους ενεργειών και δυνάμεων ξεματιάζεται ο κόσμος. Το αποτέλεσμα είναι να υπάρχει διάχυτη μια συνεχής δαιμονοκρατία στους ανθρώπους και μάλιστα και στα «πιστά» μέλη της Εκκλησίας. Γιατί άλλοτε ο διάβολος μεταχειρίζεται την εξουσία του αθώα και άλλοτε πονηρά. Στην παραπάνω περίπτωση την δύναμη του την κάνει να φαίνεται αθώα σε όσους πιστεύουν σε τέτοιου είδους ξεματιάσματα.

Στην ερμηνεία του ΞΑ’ (61ου) κανόνα της ΣΤ' Οικουμενικής Συνόδου αναφέρεται ότι κανονίζονται με 6 χρόνια αποχή από τα ιερά μυστήρια, δηλ. τη θεία μετάληψη όσοι κατασκευάζουν φυλαχτά διαφόρων τύπων, αγνώστων στο πνεύμα της Εκκλησίας, όπως είναι εκείνοι πού σέρνουν μαζί τους τις αρκούδες. Αυτοί κρεμούσαν στο λαιμό και σ’ όλο το σώμα της αρκούδας διάφορες βαμμένες κορδέλες και σχοινιά, τα όποια κούρευαν μαζί με τρίχες αρκούδας και τα μοίραζαν στους ανθρώπους. Αυτά όπως έλεγαν από μάκρυναν τη βασκανία και την ασθένεια.

Πηγή: Απόσπασμα από το βιβλίο «Εξορκισμοί, Εξορκιστές και Βασκανία»

Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ - ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ

Η Αγάπη του Θεού μέσα από έναν μονόλογο... (Θα ανατριχιάσεις)

Σε κοίταξα όταν ξύπνησες το πρωί. Περίμενα να μου πεις δύο-τρεις λέξεις, ευχαριστώντας με για όσα σου συνέβαιναν, ζητώντας την γνώμη μου για ότι πρόκειται να κάνεις σήμερα.

Παρατήρησα ότι ήσουν πολύ απασχολημένος προσπαθώντας να βρεις τα κατάλληλα ρούχα για να πας στη δουλειά σου. Ήλπιζα να βρεις κάποιες στιγμές να μου πεις μια καλημέρα!

Αλλά ήσουν πολύ απασχολημένος. Για να δεις ότι είμαι κοντά σου, έφτιαξα για σένα τον πολύχρωμο ουρανό και το κελάηδημα των πουλιών. Κρίμα όμως που δεν παρατήρησες ούτε τότε την Παρουσία μου.

Σε ατένιζα όταν έφευγες βιαστικός προς τη δουλειά σου και πάλι περίμενα. Υποθέτω ότι εξαιτίας της απασχόλησης σου, δεν είχες χρόνο ούτε τότε να μου πεις δύο λόγια.

Όταν γυρνούσες από τη δουλειά είδα τη κούραση και το στρες σου και σου έστειλα ένα ψιλόβροχο για να σε απαλλάξει από την πίεση της ημέρας. Νόμιζα ότι κάνοντας σου αυτή τη χάρη θα με θυμηθείς.

Ως αντάλλαγμα όμως στενοχωρημένος, με έβρισες. Επιθυμούσα τόσο πολύ να μου μιλήσεις.

Οπωσδήποτε η ημέρα ήταν ακόμα μεγάλη. Άνοιξες μετά την τηλεόραση, και όταν παρακολουθούσες την αγαπημένη σου εκπομπή, εγώ περίμενα. Έπειτα δείπνησες με τους δικούς σου και για άλλη μια φορά δεν με θυμήθηκες.

Βλέποντας σε τόσο κουρασμένο κατάλαβα τη σιωπή σου και έσβησα τη λαμπρότητα του ουρανού για να μπορείς να ξεκουραστείς, αλλά δεν σε άφησα σε σκοτάδι πίσσα. Άφησα ξάγρυπνα για σένα πλήθος από αστέρια. Ήταν τόσο όμορφα, κρίμα που δεν τα παρατήρησες…αλλά δεν πειράζει!

Μήπως πράγματι συνειδητοποίησες ότι Εγώ είμαι εδώ για σένα. Έχω περισσότερη υπομονή από ότι εσύ μπορείς ποτέ να φανταστείς. Θέλω να σου το δείξω αυτό, για να το δείξεις και εσύ με τη σειρά σου στους γύρω σου.

Σ’ αγαπώ τόσο πολύ ώστε θα σε ανέχομαι.

Τώρα από στιγμή σε στιγμή θα ξυπνήσεις πάλι. Δεν μου μένει παρά να σ’ αγαπώ και να ελπίζω ότι τουλάχιστον σήμερα θα Μου χαρίσεις λίγο χρόνο από το χρόνο σου…

ΤΑΠΕΙΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ - ΠΑΙΣΙΟΣ

 

Μακάριοι είναι εκείνοι οι άνθρωποι που κατόρθωσαν να μιμηθούν την ταπεινή γη, η οποία, ενώ πατιέται από όλους, όμως όλους τους σηκώνει με την αγάπη της και τους τρέφει με στοργή σαν καλή μάνα, η οποία έδωσε και το υλικό για τη σάρκα μας στην πλάση. Δέχεται επίσης με χαρά και ό,τι της πετάμε, από καλούς καρπούς μέχρι ακάθαρτα σκουπίδια, τα οποία επεξεργάζεται αθόρυβα σε βιταμίνες και τις προσφέρει πλουσιοπάροχα με τους καρπούς της αδιακρισίας σε καλούς και κακούς ανθρώπους.

Ο ταπεινός άνθρωπος, όπως φαίνεται, είναι ο δυνατότερος του κόσμου, διότι και νικάει, αλλά και σηκώνει πολλά ξένα βάρη με ελαφριά τη συνείδησή του.

Ενώ ζει περιφρονημένος και αδικημένος για τα ξένα σφάλματα που οικειοποιείται από αγάπη, εσωτερικά νιώθει τη μεγαλύτερη χαρά του κόσμου, γιατί είναι περιφρονημένος πια από αυτόν ο μάταιος τούτος κόσμος. Οι ύβρεις, οι αδικίες κλπ. είναι τα καλύτερα νυστέρια για όσους έφταιξαν, είναι μαχαίρια δημίου, και Μάρτυρες θεωρούνται αυτοί που τα δέχονται χαρούμενοι για την αγάπη του Χριστού.

Οι μεγάλοι στην ηλικία, που δε δέχονται ύβρεις και αυστηρές παρατηρήσεις για να θεραπευθούν ή για να λάβουν μισθό (όταν δε φταίνε), είναι πιο ανόητοι κι από τα μωρά παιδιά, που δε θέλουν ούτε να ακούσουν το γιατρό, διότι φοβούνται την ένεση (μην τους τρυπήσει με τη βελόνα), και υποφέρουν τον πυρετό συνέχεια και το βήχα.

Περισσότερη ευγνωμοσύνη οφείλουμε σ’ αυτούς που μας κέντησαν και βγήκαν τα αγκάθια της ψυχής μας, παρά σ’ εκείνους που μας έσκαβαν δωρεάν την περιοχή μας και θα μας φανέρωναν τον κρυμμένο μας άγνωστο θησαυρό.

Δεν ωφελεί να τρίβει κανείς τα γόνατά του με αμέτρητες μετάνοιες, εάν δεν τρίβει παράλληλα και τη μούρη του με την ταπείνωση (την εσωτερική μετάνοια).

Εκείνους που ζητάει ταπείνωση από το Θεό, αλλά δε δέχεται τον άνθρωπο που του στέλνει ο Θεός, για να τον ταπεινώσει, δεν ξέρει τι ζητάει, διότι οι αρετές δεν αγοράζονται σαν τα ψώνια στον μπακάλη (όσα κιλά θέλουμε), αλλά μας στέλνει ο Θεός ανθρώπους να δοκιμαστούμε, να εργαστούμε, να την αποκτήσουμε και να στεφανωθούμε. Όποιος σκύβει ταπεινά και δέχεται τα χτυπήματα από τους άλλους, διώχνει τα δικά του εξογκώματα, ομορφαίνει πνευματικά σαν Άγγελος, και έτσι χωράει από τη στενή πύλη του Παραδείσου.

Μακάριος εκείνος ο άνθρωπος που έδωσε τα εξογκώματά του και βαδίζει την τεθλιμμένη οδό του Κυρίου με ξένο βάρος (συκοφαντίες κλπ.) και αφήνει τους ανθρώπους να του πλέκουν αμαράντινα στεφάνια με τις κατηγορίες, διότι αυτό φανερώνει τη γνήσια ταπεινοφροσύνη που δεν εξετάζει τι λένε οι άνθρωποι, αλλά τι θα πει ο Θεός την ημέρα της Κρίσεως.

Εκείνος που μιλάει λογικά σε φιλοκατήγορο ή σε ολιγόμυαλο και έχει την απαίτηση να βρει κατανόηση, φανερώνει ότι και ο ίδιος δεν είναι καλά, διότι ο κακότροπος είναι χειρότερος από τον ολιγόμυαλο, γιατί είναι σκοτισμένο το μυαλό του από την κακία και τον εγωισμό.

Όσοι όμως έχουν ταπείνωση, έχουν και καλοσύνη και θείο φωτισμό και δε σκοντάφτουν ποτέ στην πνευματική τους πορεία από τα εμπόδια του πονηρού.

Τους περισσότερους πειρασμούς, τις περισσότερες φορές, τους δημιουργεί ο ίδιος ο εαυτός μας, όταν βάζουμε τον εαυτό μας στις συνεργασίες μας μαζί με τους άλλους, όταν δηλαδή θέλουμε να υψώνουμε τον εαυτό μας. Στον Ουρανό δεν ανεβαίνει κανίς με το κοσμικό ανέβασμα αλλά με το πνευματικό κατέβασμα. Όποιος βαδίζει χαμηλά, βαδίζει πάντα με σιγουριά και ποτέ δεν πέφτει.

Εκείνος που δε συμβουλεύεται στην πνευματική του πορεία, μπερδεύει τους δρόμους και κουράζεται πολύ και καθυστερεί. Εάν δεν ταπεινωθεί να ρωτήσει έστω και αργότερα, δύσκολα θα φτάσει στον προορισμό του. Ενώ αυτοί που συμβουλεύονται βαδίζουν ξεκούραστα, με σιγουριά, και σκεπάζονται με τη Χάρη του Θεού και φωτίζονται επειδή ταπεινώνονται.

Όσοι κινούνται όλο απλά με καλούς λογισμούς, κα λένε όλους τους λογισμούς τους και πιστεύουν από πολλή ταπείνωση ότι δεν έχουν τίποτα το καλό, ενώ αγωνίζονται με φιλότιμο πολύ, αυτοί κρύβουν το μεγαλύτερο πνευματικό θησαυρό μέσα τους, χωρίς να τον γνωρίζουν ούτε οι ίδιοι ούτε οι άλλοι άνθρωποι, και έτσι δε σπαταλιέται από τους ίδιους και δεν κλέβεται από τους άλλους.

Στον πολύ ταπεινό και ευαίσθητο άνθρωπο όταν ταπεινώνεται κανείς, βοηθιέται πολύ, ενώ στον άνθρωπο που αγνοεί την ταπείνωση, εάν ταπεινωθείς ––τον συμβουλευτείς ή πεις τα ελαττώματά σου— τον κάνεις πιο περήφανο και αναιδή.

Ο άνθρωπος που δεν έχει ταπείνωση και καλούς λογισμούς, είναι γεμάτος από αμφιβολίες και ερωτηματικά. Κι επειδή θα βρίσκεται συνέχεια ζαλισμένος, έχει ανάγκη στις αρχές από Γέροντα με μεγάλη υπομονή, για να του δίνει συνέχεια εξηγήσεις, μέχρι να καθαρίσει ο νους και η καρδιά, για να μπορεί να βλέπει καθαρά.

Ο ταπεινός και καλοκάγαθος άνθρωπος, επειδή έχει την καθαρότητα και την εσωτερική και εξωτερική ηρεμία, έχει και βάθος πνευματικό και βλέπει βαθιά τα θεία νοήματα και βοηθιέται περισσότερο, και αυξάνεται και η πίστη του πιο πολύ, ζώντας τα μυστήρια του Θεού.
Ο υπερήφανος, εκτός που είναι σκοτισμένος, είναι και συνέχεια εσωτερικά και εξωτερικά ταραγμένος από την ελαφρότητα του εγωισμού, στέκεται πάντα στην επιφάνεια των πραγμάτων, και δεν μπορεί να προχωρήσει στο βάθος, όπου βρίσκονται τα θεία μαργαριτάρια, για να πλουτίσει πνευματικά…

του γέροντος Παϊσίου
από το αμερικάνικο περιοδικό
Orthodox Heritage, P. 10, Vol. 04, Issue 01
Μετάφραση του περιοδικού «Χριστιανική Σπίθα»

ΟΥΡΕΣ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ

                   

 

Άνθρωποι κάθε ηλικίας από όλα τα μέρη της Ελλαδάς αλλά κυρίως από τη Θεσσαλονίκη στήθηκαν στην ουρά χθες Κυριακή περιμένοντας ώρες με υπομονή και πίστη να προσκυνήσουν τον τάφο του Γέροντα μετά και την αγιοκαταταξή του.

Κάποιοι από αυτούς είχαν την τύχη να γνωρίσουν τον Γέροντα, ορισμένοι να έχουν ευεργετηθεί από αυτόν μέσω της πίστης τους όμως οι περισσότεροι απλά είχαν ακούσει για αυτόν, έναν άγιο της σύγχρονης εποχής.





Είναι χαρακτηριστικά τα όσα έγραψε στο μήνυμα της η αναγνώστρια που έστειλε και τις φωτογραφίες:
"Συγκλονιστικό το να βλέπεις και να περπατάς στα μέρη που έζησε ένας σύγχρονος Άγιος, ένας Άγιος της εποχής μας, στον οποίο ο Θεός έδωσε τόσα χαρίσματα και τόση πνευματικότητα. Είναι γνωστή η αγάπη του Αγίου για τον κόσμο τον οποίο βοηθούσε, παρηγορούσε και συνεχίζει να το κάνει και σήμερα και μέσα από τον τάφο του. Κάπου διάβασα ότι είσαι άθεος μέχρι να αρχίσει να πέφτει το αεροπλάνο. Ας μην περιμένουμε να πέσει το αεροπλάνο..Ας πλησιάσουμε τον Θεό και τους Αγίους του νωρίτερα".